Rodzice blogują.

Osiem plaż, wielki obśliniony Limit, dzikie jabłka, Turcja. Ciepła kolacja na końcu świata, dużo świeżej Mariki. garść powietrza, bardzo letnia sukienka. Wakacje na tak mocno sto. Spokojne dziękuje. Wdzięczność i inni.

'a teraz pozwól mi lecieć, biegać jak umieją dzieci..'.

29 lipca

RRRRRRRR!  a po raz pierwszy nieco się niepokoiłam. Powrót z Gdańska, inaczej ułożony język rozciętej na pół aż do zębów dolnej wargi - O, Remiza stRażacka! O, jak dziwnie i pięknie mi dziś dorosłeś ♡

Zuchy,

porwaliśmy się na to morze rok temu. Propozycja, oszczędności, plany. Niedźwiedzi Ojciec robi plan na każdy dzień, dwie godziny z ośmiu dni spędzamy na plaży. Uciekamy od parawanów, dużych i nagich ludzi, raczej niezapachu przepalonej kukurydzy i niemal żółtego morza. 

Ogarniacie z nami dwanaście godzin w samochodzie. Dwugodzinna wyprawa gdziekolwiek nie jest makroproblemem, plus. Łapiecie wspomnieniami Karwię, Jastrzębią Górę, Gdynię, Gdańsk, Łebę, Władysławowo. Powrotnie ukochane miejsca w Warszawie, które niby niezmienne od trzydziestu lat, a tak różne. Oglądamy codziennie coś nowego, wystawy, zwierzęta, zachowania ludzi, rodzin. Śpimy dwanaście godzin, kolejne dwanaście jesteśmy razem. Zbliżamy się do siebie bez wielkich rozmów, obietnic. Wieczorem bawimy się w szkołę, wołamy cały plac zabaw - nawołując Cię, córko. Potrafimy być brudni cały dzień, a nie tylko popołudniami. Nie żałujemy wam gofrów (pytacie wtedy po raz pierwszy co to jest - nieznajome przecież - smażenie), nie wyliczamy zjedzonych lodów z maszyny. Jemy domowe obiady w samym środku deptaka - pięć złotych pomidorowa, pięć złotych pierogi ze złotą cebulką, pięć sałatka grecka.

Uczycie się zachować w innych niż spożywczy sklepach. Dostajecie samodzielne groszowe sprawy, płacicie za drobne przyjemności, sami zamawiacie dania na które macie ochotę. Obejmujecie lepkimi dłońmi serca obsługi, szkoleni jak w wojsku kilku magicznych słów. Mini-rabaty, których udzielają Wam miejscowi są spowodowane Waszym swobodnym, ale grzecznym zachowaniem. Drugim czynnikiem jest opowieść o tym, że mama długo pracowała w garach (Lil). Nie ma czasu na plany, rozpamiętywanie, myślenie. Gnamy za Wami na plażę, gramy w cybergaja, oddychamy mikroelementami. 

Wracacie poobijani, w strupach, bez żyjątek na skórze. Wracacie stęsknieni za swoimi zabawkami, łóżkami, pełni emocji. Wracacie doroślejsi - mieliście do przebrnięcia tyle dróg, wyzwań. Stoimy (chodzimy) za Wami kilka kroków, obserwując. Prawie w każdym przypadku potraficie użyć argumentów, które decydują o rozwiązaniu konfliktu. Pertraktujecie, umawiacie się, stajecie po jednej stronie barykady.

I kolejny rok życia mogę napisać, że spędziłam najlepsze wakacje życia. Tak było, tak realnie. Nie zatrzymałam się nawet na chwilę, nie zanurzyłam w morzu, nie zjadłam w pełni żadnego posiłku. Ale byliśmy razem na prosto. Jak leśne ludy w szałasie, jak krągłe kucyki Pony w plastikowym domku, jak transformersy w bazie Lego City. 

Tak bardzo warto i tak bardzo wszystko.
Więcej zdjęć na naszym insta oknie. Ja bym zobaczyła :)